اسماعیل کوثری، فرمانده سابق سپاه پاسداران: امنیت جانی ماموران امنیتی بر امنیت جامعه اولویت دارد

به گزارش حقوق بشرکردستان ایران، حامی زندانیان سیاسی و مدنی؛ اسماعیل کوثری، فرمانده سابق سپاه پاسداران و نماینده کنونی مجلس، دردفاع از قانون «حق استفاده ماموران امنیتی از سلاح»، تاکید کرد: «ماموران امنیتی برای برقراری امنیت در جامعه به سلاح گرم نیاز دارند. مجلس و دولت باید در چارچوب قانون به ماموران امنیتی خود امکانات بدهد تا در درجه اول امنیت خود و در درجه دوم امنیت مردم را فراهم کنند.»

حکومت ایران به نیروهای «آتش به اختیار» خود قدرت بیشتری می‌دهد تا معترضان را سریع‌تر سرکوب کنند.

پس ازحذف ارزترجیحی کالاهای اساسی و افزایش بی‌سابقه قیمت‌ها دور جدیدی از اعتراض‌های سراسری در ایران رقم خورد؛ هم‌زمان با گسترش اعتراض‌ها به شهرهای مختلف ایران، دولت رئیسی طرحی را به مجلس فرستاد که بر اساس آن، ماموران امنیتی اجازه می‌یابند در «اعتراض‌ها و راهپیمایی‌های غیرقانونی» از سلاح استفاده کنند. این طرح اگرچه با واکنش و اعتراض اقشار مختلف مواجه شد، در «مجلس انقلابی»، به‌سرعت به تصویب رسید.

بر اساس این طرح، اگر افرادی که به دستور مراجع قانونی برای حفاظت از خود مسلح شده‌اند، جرمی مرتکب شوند، مجازات نخواهند شد. همچنین در مواردی که استفاده آن‌ها از اسلحه «دفاع مشروع» تشخیص داده شود، حتی به پرداخت دیه نیز ملزم نیستند. با این حال، اسماعیل کوثری مدعی است که این طرح به اعتراض‌های مردمی ارتباطی ندارد.

کوثری ادعا کرد: «این قانون را برای مقابله با تروریست‌ها و جنایتکاران تصویب کردیم نه مردم معترض. این لایحه با مردم معترض چه‌ کار دارد؟»

جمهوری اسلامی ایران در طول چهار دهه گذشته با همین روند، اعتراض‌های مردمی را سرکوب کرد و حالا که دور جدیدی از اعتراض‌ها آغاز شده است، قصد دارد به نیروهای «آتش به اختیار» خود امکانات و قدرت بیشتری اعطا کند تا سرکوب معترضان را سرعت دهند و بقای حکومت را تضمین کنند.

افزایش اختیارات ماموران امنیتی و انتظامی برای سرکوب‌ اعتراض‌های مردمی در حالی است که در جریان اعتراض‌های سال‌های اخیر نیز، افرادی موسوم به «لباس شخصی‌ها» از فاصله نزدیک به مردم تیراندازی کردند و به هیچ نهادی هم جواب پس ندادند. ویدیوها و تصاویری که از اعتراض‌های مردمی در رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌شود نیز این موضوع را اثبات می‌کند. درخواست خانواده‌های دادخواه هم نه تنها به سرانجام نرسید، بلکه آنان همواره با فشارهای و تهدیدهای نیروهای امنیتی مواجه بودند.

جمهوری اسلامی ایران بیش از هر زمان دیگری از اعتراض‌های مردمی نگران است.